شکلات داستانی از الهام انصاری
از زنگ اول تا زنگ اخر حدود بیست بار درون کیفش را نگاه کرده بود. اخر مادرش یک شکلات درون کیفش گذاشته بود که در ان زمان فقط کسانی که به خارج سفر می کردند این شکلات ها را می اوردند، این شکلات را هم دایی مادرش برای او اورده بود.
زنگ خانه که زده شد در کیفش را باز کرد و به شکلات نگاه کرد. وقتی دید شکلات سرجایش هست لبخندی زد و در کیفش را بست و به طرف خانه حرکت کرد. در راه شکلاتش را با شوق و اشتیاق فراوان از کیفش بیرون آورد همین که خواست پوستش ر اباز کند صدای دلخراشی توجه همه را به مریم جلب کرد. مریم در خیابان افتاده بود. اما، در یک چشم بر هم زدن غیبش زد همه به جستجوی او پرداختند که ناگهان، صدای مریم را از درون جوب اب شنیدند که گریه کنان به دنبال شکلاتش می گشت.
من، دوش، آیینه داستانی از ابوالحسن حسینی
شیر آب داغ را کامل باز کردم و گذاشتم تا تمام آب‌های سرد لوله بریزد. بعد از چند دقیقه آب داغ با بخار غلیظ از دوش خارج شد و من گوشه‌ی حمام ایستادم تا حمام پر از بخار شود و در این حین خودم را جمع کرده و سعی میکردم تا داغ‌ترین قسمت بدنم را پیدا کنم و نگذارم دستانم در این فاصله‌ی کم که حمام پر از بخار می‌شود، یخ بزنند. مطمئناً کس دیگری اگر جای من بود در هوای سرد حمام سرما می‌خورد. شک نکنید. انتخاب شیر آب داغ به پنجاه درصد شانس نیاز دارد چرا که شیرهای دوش خانه‌ی ما علامت سرد و گرم ندارند و باید از حفظ باشی تا بتوانی آب داغ را پیدا کنی. و وقتی که آن را پیدا کردی باید صبر کنی تا بعد از چند دقیقه آب داغ وارد لوله شود. اگر تا آن موقع سرما نخورده باشی یک حالت دیگر هم وجود دارد که شاید خودت را با آب 60 درجه بسوزانی. به هر حال آب با فشار از لوله خارج می‌شود و تو را غافلگیر می‌کند و تا بیایی فرار کنی کمی آب داغ نصیبت می شود. ولی من در این کار حرفه‌ای‌ام. کلی تجربه دارم. اول که وارد حمام می‌شوم کف پای راست را به آرامی روی زمین سرد می‌گذارم تا آرام آرام سرما وارد بدنم شود. بعد از آن کف پای دیگرم را روی پشت پایم می‌گذارم تا سرما از آن طریق وارد کف پایم شود. ولی خوب هر دفعه که به این کار فکر کرده‌ام می‌بینم هیچ سرمایی آنقدر زود از کف پا به پشت پا منتقل نمی‌شود ولی خوب برای من مثل یکی از آن مراحل نصب نرم‌افزار در ویندوز است که تو هی باید نکست بزنی بدون اینکه تاثیری در روند نصب برنامه داشته باشد. به هر حال باید باشد. بعد از این که شیر آب گرم را که من می‌دانم کدامشان است را باز کردم بلافاصله کمی آب سرد را باز می‌کنم که با آب داغ قاطی شود و آب ولرم از دوش خارج شود. البته شاید مغز متفکر دیگری وقتی سر این دوراهی شیر آب سرد و گرم قرار گیرد هر دو را به یک اندازه باز کند و بعد از آن به آرامی هر کدام از آنها را امتحان کند تا سرانجم بتواند جای هرکدام‌شان را تشخیص دهد. ولی خوب از این مغزها کم پیدا می‌شوند. شاید مادربزرگ من بهتر از آنها عمل می‌کند. و شاید مادر بزرگ من یک نابغه باشد. ولی نه. او فرار نکرده است. اودر ایران هست. خانه شان همین بغل است. او همیشه از یک لگن چدنی استفاده می‌کند . سریع آن را پر از آب می‌کند. آن وقت برایش فرقی ندارد که شیر حمام آنها علامت سرد و گرم هم داشته باشد یا نداشته باشد. ولی خوب شیر حمام خانه‌ی کلنگی آنها علامت دارد. سمت راست به رنگ قرمز و سمت چپی آبی است. ولی فکر کنم این رنگ ها به خاطر بیماری فراموشی پدربزرگ است. ولی من توی این مانده‌ام که با این فراموشی‌اش چرا رنگ‌ها را فراموش نکرده و یا این که چرا آنها که فراموشی می‌گیرند کور رنگی نمی‌گیرند تا دوباره مادربزرگ مثل قدیم‌ها آب را برای پدر بزرگ در لگن گرم کند و بعد پدربزرگ را با تشریفات اضافی مخصوص زوج‌های آن زمان، وارد لگن کند و شاید هم او را کیسه بکشد.و آنوقت بگوید یادقدیما بخیر.چقد آبش داغ‌تر بود. آخر مادربزرگم بر این عقیده است که آب 60 درجه ی داغ شده با هیزم داغ تر است از آب 60 درجه‌ی داغ شده با آب گرمکن برقی. و یا اینکه نه , بعد از پر کردن لگن دو سه تا لیچار بار پدربزرگ کند و او را با اکراه مثل بچه ای که خودش را کثیف کرده باشد و بوی گه می دهد درون لگن بنشاند و کیسه و پیه را به دستش بدهد و بگوید «بگیر خودت رو بشور ذلیل مرده»
ولی خوب مادربزرگ از این دسته زنهای لیچاربارکن نیست که. او همیشه آه می کشد.لیچارهایش را کجا می ریزد را من نمی دانم. چون واقعا نشنیده ام که لیچار بار کند به کسی.اصلا کسی به کارش کاری ندارد که بخواهد لیچار بارکسی کند. فقط شنیدم که مادرم می گفت که وقتی مادربزرگ دختر خوشگلی بوده در همسایگیشان زنی زندگی می کرده که همه را چشم می کرده است. اصلا کارش چشم کردن بوده. برایش فرقی نداشته که خوشگل بوده یا زشت. آخر مگر خر خوشگل است که خر راهم چشم کرده؟. شاید به خاطر صاحبش بوده که دختر خوشگلی مثل مادر بزرگم داشته و زورش آمده وهم خر را چشم کرده و هم مادربزرگ را که گیسوهای بلندی داشته است .آره همین است.به خطر گیسوهای بلندش بوده.و یا اینکه لب های قشنگی داشته که به موهای بلندش می آمده. الان قدش خمیده شده ولی فکر می کنم قدش نیز بلند بوده است.خوب همین است دیگر.جان می دهد برای چشمش کردن.البته شاید آن پیرزن چشمو هم حق داشته بیچاره. وقتی کسی به خوشگلی مادربزرگ دم دست باشد آخر چرا اورا چشم نکند؟ ولی کثافت ,خر را نباید چشم می کرد. به هر حال مادربزرگ را چشم می کند ومادربزرگ کچل می شود و تا وقتی که موهایش بلند نشده از اتاق بیرون نیامده و اگر هم آمده برای کارهای شخصی-ضروری بوده است ولی مادرم به من نگفت که برای چه کارهایی بوده. و فکر کنم در تمام آن مدت داشته زن همسایه را نفرین می کرده. ولی خوب نفرین باز با لیچار فرق دارد. شاید هم نداشته باشد. به هر حال هیچ کس از لیچار شنیدن و نفرین شنیدن خوشش نمی آید. به هر حال اگر کسی من را چشم میکرد و بخاطر چشمش من کچل می شدم لیچار بارش نمی کردم بلکه فحشش می دادم و خواهر و مادرش را به هم پیوند می دادم.و البته خودم را در اتاق زندانی نمی کردم چون می توانستم به همه ی دوستانم بگویم که" تب فوتبال داشتم کچل کردم". یا اینکه می گفتم " سر یک میلیون شرط بسته ام موهای بلندم را با تیغ بزنم و در یک جلسه ی مهم شرکت کنم." به هر حال این دلیل نمی شود که من به آن زن چشم دریده فحش ندهم و یا نفرینش نکنم. خرج موهایم از خرج یک سیگاری معتاد هم بیشتر است. عمرا بگذارم کسی موهای مرا چشم کند.
کمی ترس ورم داشته بود.باید سریع در آینه ی نیم قد به خودم نگاه میکردم. آینه ای که عمدا در حمام نصب کرده بودم تا خودم را به اندازه ی خودم ببینم. نه, کچل نشده بودم.
دیگر بخار حسابی غلیظ شده بود و روی آینه را پوشانده بود. می خواستم دستی به آینه بکشم تا بخار را پاک کنم و خودم را بهترببینم که به خودم آمدم و یادم آمد که برای چه به حمام آمده بودم.
با وجود اینکه حمام پر از بخار شده بود و من دیگر دیوار آنطرف حمام را هم نمی دیدم باز احساس سرما می کردم و دیگر جای گرمی هم در بدنم وجود نداشت که بتواند دستهایم را گرم کند. آهسته به سمت شیر آب رفتم و آن را بستم و برگشتم سمت آینه. روی آینه لایه ی غلیظی از بخار گرفته بود.خودش بود.لایه ای کلفت از بخار آب که جان می داد برای نوشتن.آهسته و با نوک انگشت نوشتم I love you طوری که آب اضافی آن شره نکند. یک قدم به عقب برگشتم تا بهتر آن را ببینم. خوب از آب در آمده بود.مثل همیشه.اینبارمی خواستم یک گوشه ی آینه یک قلب بکشم که دیدم خیلی بی کلاس می شود و مزه ی آنرا از بین می برد. آنقدر از این بی جنبه بازی ها دیده ام که واقعا قیافه ات یکهو سبز می شود و انگار راه دفع اضافاتت برعکس می شود. دقیقا مثل وقتی که کسی در تلویزیون از دموکراسی و... "عق " ببخشید ... "عق"... از این چیزا حرف می زند. مثل الان که من دارم درباره اون چیزا می نویسم .آخر کدوم آدم احمقی قلبش را به کسی می دهد که حالا من بیایم گوشه ی آینه عکس قلبی را بکشم که از کجا معلوم آن شکلی باشد و نشان بدهم که قلبم را تقدیم به عشقم می کنم ... "عق". شاید تنها آن مادر, در آن شعری که در کتاب دبیرستان یا یک همچین جایی خوانده بودیم از این کارهها می کند.آن هم از آن مادر خوبهایش. ولی خوب مادر خوب هم این روزا کم پیدا می شود. همین بچه هایی که هر روز در سطل زباله پیدا می شوند شاهدان من هستند.دل سگ به درد می آید از دیدن این صحنه ها. آخر این ها چه نوع مادری هستند که خیلی راحت حاضرند از این کارهای وحشتناک انجام دهند؟ حتما یا یک بی پدر پدرشان است و یا اینکه همه ی تقصیرگردن این پول بی پدر است که کسی ندارد. من نمی دانم تقصیر کیست ولی خوب تقصیر بچه که نیست. شاید می گویی تقصیر خداست پس؟ ولی خوب نه مثل اینکه تقصیر خود بچه است. آره تقصیر خود پدرسگش هست. خوب مردک الاغ مگر مرض داری که قبل از تولد وقتی خدا از تو می پرسد "دوست داری به زمین بروی" می گویی" بله"؟ تقصیر خودت است دیگر.خدا بیکار که نیست.فکر کرده ای الکی به این دنیای کثیف میایی؟ مراحل دارد آقا. قبل از اینکه بله را بگویی خدا همه ی قسمت هایی این دنیای کثیف را به تو نشان می دهد و می گوید حالا تصمیمت را بگیر.یا سقط می شوی یا نی نی . و تو می گویی بله. و خدا قاه قاه می خندد و می گوید فتبارک الله. حالا آنقدر ونگ بزن تا حنجره ات بترکد. فکر کردی اینجا بخور و بخواب است؟نه... البته حالا که باز فکرمی کنم می بینم باز تقصیرتوِ بچه هم شاید نیست. شاید خدا تو را خام کرده و فقط صحنه های بخور و بخوابش را به تو نشان داده است و تو فکر کردی علی آباد دهی است؟ یا اینکه حتما می گویی تقصیر من است که روزنامه می خوانم و یا در گوگل سرچ می کنم "بچه سرراهی" یا "یونیسف" ,"یونیسکو" یا "ننه ی عبدل پسر همسایه". بله .تقصیر من بیکار است که این خزعبلات سرچ می کنم. البته خوب تقصیر من هم نیست. با این سرعت اینترنت فقط این چیزا را می شود سرچ کرد و فقط چت کرد. چت هم که اسمش را نیاور که توی این مسنجر گه هر ننه قمری دختر بیل گیتس است. اصلا لعنت به این بیل گیتس که ویندوز را آفرید و گرنه که مردک اگر تو ویندوز نمی ساختی اینترنتی نبود که من بگردم دنبال ننه ی عبدل و این عبدل سگ مصب هر روز بیاید بپرسد آیا نه نه اش را پیدا کرده ام یا نه.
دیگر قندیل بسته بودم.در حمام را باز گذاشتم تا همه ی بخارها از زیر سقف خارج شوند.جریان هوا وقتی در حمام راه بیافتد منظره ی قشنگی را ایجاد می کند. آدم یاد کوهای سر به فلک کشیده ی شمال می افتد که انگار الهه ی باران از پشت آن هی ابرها را فوت می کند و ابرها نیز مثل گله ی گوسفندی که شپش به جانشان افتاده باشد هی خود را به این در و آن در می زنند .
حوله را تند پیچیدم دور خودم. همیشه حسرت یک روبدوشامبر به دلم مانده است. از آن روب دوشامبرهای قرمز مخملی با دمپایی پشمی که انگار یک موش را شوت کرده باشی و پاهایت صاف رفته باشد در شکم آقای موش و سبیل هایش از دوطرف پاهایت زده باشد بیرون و فقط ساق پای پشمالوی بی ریختت از میان آن بیرون باشد که آدم حالش از آن همه پشم به هم می خورد.ولی یادم باشد برای کادوی تولدم یکی از آنها را بخرم و کادویش کنم بدهم پست برایم به نام کسی و یا اینکه بی نام بفرستند. و روز تولدم هی خانمم بپرسد: "این کادو رو کی برات فرستاده؟" و من بگویم "جان خودم نمی دانم". و این حرف هایم حسادتش را بیشتر کند و تا صبح خواب را از چشم هایش بگیرد و من زیر لب بخندم و به این فکر کنم که چه حالی می دهد بعد از یک حمام داغ روبدوشامبرت را پوشیده باشی و روبروی سینمای خانگی ات داری هات چاکلتت را می نوشی در حالی که گلوله های ماتریکس هی از بغل گوشت رد می شوند و هر لحظه احساس می کنی که نزدیک است یکی از آنها به تو بخورد و گند بزند به زندگیت. و یک لحظه می بینی که ایستاده ای بالای سر خودت و داری رنگ روی روبدوشامبر قرمزت را آنالیز می کنی که الان با رنگ خون و هات چاکلت ترکیب شده و تصمیم می گیری اسم جدیدی برای این رنگی که خودت او را کشف کرده ای انتخاب کنی.
همه ی بخارها از در حمام خارج شده بودند و قطرات ریز بخار را می دیدم که با برخورد با دیوار سرد به هم چسپیده بودند. این قطرات آب هم واقعا موجودات عجیبی هستند. وقتی می خواهند سرد شوند به هم می چسپند. ولی خوب الان که به هم چسپیده اند خوش به حالشان دارد می شود.باورکنید الان دارند به جان من دعا می کنند که گذاشته ام در حمام را باز کنم. ولی کور خوانده اند. باید دیوار را خشک کنم وگر نه بوی نم تمام خانه را بر می دارد و خانه بوی سرداب می گیرد و سرکوفت های زنم شروع می شود که فکر می کند حتما من یک اردکم که این همه دوش می گیرم. قبل از اینکه اردک بودنم را وتو کنم باید این لکه های آب لعنتی را از روی دیوار پاک کنم و حوله های خیس را هم باید ببرم توی تراس و بگذارم حسابی در این سرما یخ بزنند.
منتظر بودم تا هات چاکلتم را در حضور خانمم تمام کنم. آنوقت زحمت بردنش به آشپزخانه را می دادم او بکشد. هر وقت که دوش می گیرم بی صبرانه منتظر می شوم تا خانمم برود و دوش بگیرد. بعضی وقت ها تا چند روز این اتفاق عملی نمی شود. بعضی وقت ها هم این اتفاق بلافاصله اتفاق می افتد ولی هیچ وقت آن اتفاقی را که من منتظرشم اتفاق نمی افتد. از اینکه این همه از این کلمه ی اتفاق استفاده کردم حالم بد شد... به هر حال بی صبرانه منتظرمیمانم تا وقتی او وارد حمام می شود سورپریز شود ولی خوب هیچ وقت همچین چیزی اتفاق نیافتاده است. یک روز باید از او بپرسم که چطوری دوش می گیرد. حتما جواب می دهد یعنی چی که چطوری؟ می گویم دقیقا بگو از لحظه ی اول چطوری وارد حمام می شوی؟
فکر کنم اول کمی لیچار بارم می کند. شاید هم نکند.از مادر بزرگ یادگرفته که لیچار بار کسی نکند. شاید هم اینجا لیچار چه ربطی دارد که بار من کند.یا شاید هم طوری عکس العمل نشان دهد یعنی اینکه از رفتارم باید خجالت بکشم. ولی خوب من کار داشتم با این سئوالهایم. پس کوتاه می آید و جواب می دهد که اول همه ی لباس هایش را در می آورد و سریع وارد حمام می شود تا سرما نخورد(مثل من) بعد سریع آب داغ را باز می کند و بلافاصله آب سرد را کمی باز می کند تا آب ولرم شود. و بعد چشم هایش را می بندد و اول از سمت شانه ی چپش زیر آب نسبتا داغ می رود. و همین جا حرفش را تمام می کند .انگار که داشته زیادی حرف میزده چرا که من داشتم موزیانه لبخند میزدم. به او گفتم :"درجایی خواندم اگر کسی از سمت چپ دوش بگیرد ملعون است و فرشته ها برایش ثوابی در نظر نمی گیرند" .هیچ چیز نگفت فقط به حالت قهر برگشت به آشپزخانه.نمی دانستم او به این چیزها اهمیت می دهد.برایم کاملا عجیب بود. در جایی دیگر هم خوانده بودم که آنهایی که از سمت چپ زیردوش می روند آدمهایی متین و اجتماعی هستند و زیاد عصبی می شوند,خوش برخورد و شیک پوش اند ولی خوب کلا آدم های بی خودی هستند.
داشتم به ادامه ی دوش گرفتن او فکر می کردم. شاید اینطوری باشد که بعد از اینکه سر و شانه اش را خیس کرد همانطور زیر آب می ماند تا خوب گرما به همه ی مویرگ هایش برسد. و همانطور چشم هایش را می بندد و غرق در رویا می شود. کدام رویا را واقعا نمی دانم. رویایی که همیشه از بچگی بدنبالش بوده و کسی نمی داند و یا رویایی که در بچگی نداشته و الان هم ندارد.به هر حال رویایی که الان آن را ندارد و دارد به آن فکر می کند. و همانطور چشمهایش بسته است و حتما با همان چشمهای بسته موهایش را شامپو می زند و شانه می کند. همان موهایی که من همیشه کوتاهش را دوست داشته ام. طوری که سفیدی گردنش و پشت گوشش با سیاهی موهایش ترکیب می شود و زیبایی کشنده ای به وجود می آورد که دوست داری در آن غرق شوی. و او هنوز چشم هایش بسته است ووقتی چشمهایش را باز می کند که دیگر دیر شده است و I LOVE YOU یی که من برایش نوشته ام از روی آینه پاک شده اند و من دوباره باید بنویسمش تا شاید روزی چشم هایش را نبندد و ببیند که روی آینه من با بخار نوشته ام دوستت دارم ولی او نمی تواند آن را ببیند مگر وقتی که آینه سرد شده باشد و دوباره روی آن لایه نازکی از بخار بنشیند. آنگاه بخار نمی تواند بر روی آن قسمت هایی که من نوشته ام بنشیند و آنگاه دوستت دارم "های لایت" می شود و تو می توانی آن را ببینی و مثل زنی که سوسک دیده باشد جیغ بکشی که من چقدر تو را دوست دارم و بعد ازاینکه دوشت را گرفته ای بیایی و بی هوا در آغوش من بپری و بگویی می دانم دوستم داری و من هم دوستت دارم. و با یک بوسه سرو ته قضیه را هم بیاوری و بروی پی کارت.
الف شماره 411 را به طور کامل دریافت کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر